Duyguların olumsuzlarını da erken yaşlarda görmenin olumlu duyguları görmek kadar önemi var! Her duygumuzu çocuğumuzla paylaşmalı mıyız? Yalnızca olumlu duygulardan bahsetmek çocuğumuzu nasıl etkiler? Detaylar içeriğimizde!
Araştırmacılar, ebeveynlerin olumsuz duygular (öfke, hayal kırıklığı ve kızgınlık gibi) hissettiğinde ve onları çocuklarından uzak tuttuğunda, ebeveynlerin daha düşük ilişki kalitesi yaşadıklarını ve çocuklarının ihtiyaçlarına, iyiliğine ve özgünlüklerine göre daha az tepki verdiklerini buldular. Olumsuz duyguları bastırıyorlardı.
Genel olarak duyguların bastırılması, yorucudur ve çaba gerektirir; bir bireyin olumlu duygusal kaynaklarından uzaklaşır. Bunun çocuğa yansıması ise, ebeveyn-çocuk bağlantısı için gerekli olan ebeveynin duygusal uyumlaması olabilir. Olumsuz duyguları bastırırken, ebeveynler genellikle tepkisiz, dikkati dağılmış, ilgisiz ve hatta reddedici görünürler.
Çocuklar ise yapılan araştırmalara göre olumsuz duyguların normalliğini, günlük hayattaki varlığını ve bunlarla sağlıklı başa çıkmayı ailelerinden görmezden büyüdüklerinde, her türlü olumsuz duyguya aşırı tepkiler verebilir ve kaygı yönetimini maalesef yapamaz.
Olumlu duyguları abartmak, olumsuz duyguları bastırmakla aynı etkilere sahiptir: Özgünlük azalması, daha düşük yanıt verme süresi, azalan ilişki kalitesi… Ancak olumlu duyguları abartmak; ebeveynler bakım vermenin zor olduğunu algıladığında, yorulduğunda ya da sıkıldığında veya çocuklar kötü ruh halindeyken daha da yorucudur.
Bu araştırma, çocuklarımız için numara yapmanın bizim yararımıza olmayacağını gösteriyor.
Böylelikle, çocukların duygu yönetimini sağlıklı yapabilmesi ve olumlu duygular kadar- hatta bazen daha çok- hayatın içinde olan olumsuz duygularla nasıl başa çıkacaklarını öğrenmeleri için ailenin olumsuz duyguları yaşadığının çocuğa -onun anlayabileceği düzeyde- göstermesinin önemli olduğu ortaya çıkmış oluyor.
Psychology Today – Should We Hide Our Feelings from Our Kids?
Hazırlayan: Nil Aydın
