Gıdıklamayla ilgili en garip şeylerden biri, bir kişinin kendini gıdıklamasının neredeyse imkansız olmasıdır.
Hayatınızın bir noktasında muhtemelen gıdıklanmışsınızdır yani gülümsemeye, kahkahalara ve istemsiz hareketlere neden olacak şekilde defalarca dokunulmuşsunuzdur. Gıdıklanma vücudun birçok yerinde olabilir, ancak en yaygın olanları göğüs kafesi, koltuk altı ve ayak tabanıdır. Gıdıklama genellikle yakın ilişkiler bağlamında ortaya çıkar: ebeveynler bebeklerini ve küçük çocuklarını gıdıklar; kardeşler, partnerler ve yakın arkadaşlar bazen birbirlerini gıdıklarlar. Bazı insanlar diğerlerinden daha fazla gıdıklanıyor gibi görünebilir.
Gıdıklamayla ilgili en garip şeylerden biri, bir kişinin kendini gıdıklamasının neredeyse imkansız olmasıdır.
Kendinizi gıdıklayamamanızın nedeni, kendi vücudunuzun bir bölümünü hareket ettirdiğinizde beyninizin bir bölümünün hareketi izlemesi ve bunun neden olacağı hisleri önceden görmesidir.
Bu nedenle, örneğin, yürürken kolunuz yanınıza sürtündüğünde gerçekten fark etmezsiniz, ancak başka biri size benzer şekilde dokunsa şaşırırsınız. Beynimiz kendi vücut hareketlerimizi ve bunların neden olduğu hisleri takip etme yeteneğine sahip olmasaydı, sürekli olarak dürtülüyormuş gibi hissederdik ve dikkatimizi herhangi bir şeye vermemiz zor olurdu. Kendi kendini gıdıklama, bunun iyi bir örneğidir.
Bunu nasıl anladık? Londra’daki bir üniversitede bilim adamları, insanların kendi kendini gıdıklamaya ve başka bir kişi tarafından gıdıklamaya nasıl tepki verdiğini karşılaştırmak için işlevsel beyin görüntülemeyi kullanarak başladılar . Somatosensoriyel korteksin – beynin vücut duyumlarından sorumlu bölümlerinin – kendi kendini gıdıklamaya, dış gıdıklamaya göre daha düşük bir tepki verdiğini buldular. Ayrıca, bir dokunuş kendiliğinden oluştuğunda beyinciğin hareketleri izlediğini ve somatosensoriyel tepkiyi bastırmak için sinyaller gönderdiğini öne süren aktivite gözlemlediler.
Aynı araştırmacılar , beyni kandırıp gıdıklama hissi yaratmak için kendi ürettiği hareketlere izin verip veremeyeceklerini görmek için yola çıktılar. Araştırma deneklerinin bir kolu çekerek kendilerine bir gıdıklama uyarısı vermelerini sağlayan bir gıdıklama makinesi yaptılar. Deneğin kolu çekme hareketini gıdıklama makinesinin hareketinden hafifçe ayırarak deneğin gıdıklama hissini artırabileceklerini buldular. Deneğin kolu çekmesi ile gıdıklama makinesinin hareketi arasına bir saniyeden daha az bir gecikme eklemek, beyni gıdıklamak için kandırmak için yeterliydi.
Hazırlayan: Ayşegül Yılmaz
