Bir çocuğun üç ebeveyni vardır. Annesi , babası ve annesi ile babasının ilişkisi. Bu üçüncü ebeveyn çok önemlidir. BYRON NORTON
ANNE BABA ÇOCUK İLİŞKİSİ
Bir çocuğun üç ebeveyni vardır. Annesi, babası ve annesi ile babasının ilişkisi. Bu üçüncü ebeveyn çok önemlidir. BYRON NORTON
Anne – babanın temel görevi, çocukların fiziksel, duygusal ve sosyal gereksinimlerini karşılamak bir yandan da sağlıklı gelişmeleri için en iyi ortamı hazırlamaktır. Aile ortamı, psikososyal yönden gelişen bireyin en çok etkileşime uğradığı yerdir. Bu ilişkiler, bireyin kendine güvenmesini, kendine ve diğer bireylere sevgi duymasını, kimlik kazanmasını, kişilik gelişimini, sosyal beceriler geliştirmesini ve topluma adaptasyon sürecini olumlu yönden etkiler.
Mutlu bir evlilik ilişkisi yaşayan ve birbirini destekleyen ebeveynlerin çocuklarının psikolojik olarak daha sağlıklı yetiştiklerini söyleyebiliriz. Olumsuz ya da çatışmalı bir evlilik sürdüren ebeveynlerin çocuklarının ise bundan etkilenmemesi olanaksızdır. Çocuğun yaşı kaç olursa olsun, anne babasının kavgalarına şahit olması, yaşanan olumsuzlukları hissetmesi, onun gelişimini olumsuz etkiler. Çocuk anne babanın olumsuz davranışlarını rol model alabilir, anne babanın çatışması çocuğa karşı tutarsız davranışlar sergilemelerine neden olabilir, stres altındaki ebeveyn çocuğa yeterince ilgi, sevgi göstermeyebilir ya da ebeveynler birbirlerine karşı çocuğu böyle durumlarda koz olarak kullanabilir. Bu durumların hepsi de çocuğun gelişiminde olumsuz etkiler yaratmaya neden olabilir.
Dolayısıyla karı koca olarak bir evliliği sürdürmek ne kadar zorsa, çocuk sahibi olduktan sonra o dengeyi koruyabilmek çok daha zordur. Çocukların önünde mümkün olduğunca tartışılmamalı, eğer tartışma yaşandıysa çözümü de çocukların önünde olmalıdır. Çocuk anne babanın birbirinden özür dilediğini, birbirlerine saygı gösterdiklerini görmelidir. Bu durum çocuğun olumsuz davranışları rol model almasını engeller, çocuğun zihninde ‘’Kavga edildiyse özür dilenmelidir’’, ‘’ Annem babam kavga etti ama birbirlerini affediyorlar’’ gibi şemaların oluşmasını sağlar. Ayrıca çocuk, kendine en çok model aldığı kişilerin de hata yapabildiğini bununla beraber yapılan hataların telafi edilmesi gerektiğini böylece öğrenmiş olur. Dolayısıyla yaşanan çatışmalarda çocuğu birbirine karşı kullanmamalı, söz konusu çocuk olduğunda onun yararı düşünülerek uzlaşılabilmelidir. Ebeveynlerden biri herhangi bir konudan dolayı yoğun stres altında ise, diğer ebeveyn onun sorumluluğunu üstlenebilmelidir.
En iyi şartlarda bile ebeveynlik oldukça zorlayıcı bir süreçtir. Çoğu zaman çiftler terapiye çocuğumu değiştir diye gelir. Ancak bunun gerçekleşmesi için anne –baba tutumunun değişmesi gerektiğini bilmeleri gerekmektedir. Virginya Satir ‘’İnsan Yaratmak’’ kitabında her ebeveynin aklında çocuğunun nasıl bir insan olmasını istediğine dair çeşitli kalıplar olduğunu söyler. Ebeveyn olarak kendimize sormamız gereken soru şudur: Çocuğumun sahip olmasını istediğim kişiliği kazanması için ben neler yapabilirim? İşte bu noktada çocuk yetiştirmenin anne baba arasındaki problemlerden bağımsız bir sorumluluk olduğu bilincine varıldığında bu tür sorunların üstesinden gelmek daha kolay olacaktır. Aksi takdirde ebeveyn ve eş dengesini kurmakta zorlandığınızı hissettiğiniz anda profesyonel bir yardım almanızda fayda olacaktır.
Virginia Satir, İnsan Yaratmak, Beyaz Yayınları, 2001
Hazırlayan: Semra Sinem Çalış
